کلام آخر

چندروز قبل از روز مادر یکی از دوستانم بهم اطلاع داد ک به مناسبتگرامیداشت مقام مادر میخوان برن خدمت چندتااز مادران شهدا وچونمتقاضی زیاد بود نمیشد همه برن وبه چندتاگروه تقسیم شدیمشهیدی که من تونستم برم خونشون شهید محمدمهدی امین بود،اولدودل بودم که برم،دروغ چرا آدم مذهبی ای هستم اما نه اونقد سفتوسخت،احساس میکردم حضورمن تو جمع بچه هایی که بامن بودنیجوری تمسخرآمیزه چون اونا توهمه چی یکی دوتاپله ازمن جلو بودنولی میم هولم دادکه برم ورفتم،وقتی رفتم اونجا خیلی واسم جالب بودچون این خانواده از خیلی قدیم همسایه ما بودن وهم اونا وهم خانوادهمن بخوبی همدیگرو میشناختن ولی من شاید یکی دوبار اتفاقی بااونابرخوردداشتم،خانواده شهید امین شهدای زیادی داده بودن،خونه زندگیشون ساده بود ولی پراز حس خوب بود،دلم نمیخواست ازاون خونه بیام بیرون،باچشمای پراشک به مادرشهید گفتم واسهعاقبت بخیریمون دعاکنه وبتونم راهی ک انتخاب کردم رو درست پیش برم وچون باخواهرم قرار داشتم مجبورشدم اولین نفربیامبیرون،چندروز بعدمیم گفت از طرف محل کارش راهیان نورمیبرناصلا بااین سفرموافق نبودم ولی میم گفت دلم میخواد توهم کنارمباشی ومنم دل به دلش دادم بااینکه همه مخالف بودن ومنم دودل بودماستخاره گرفتم خوب دراومدورفتیم،بماند که خانم کوچولو اونجابشدت مریض شد وحالم خراب بود اماسفرخوبی بود،اون پاسداریکه راهنمامون بودگفت شهداباید دعوتت کنن بیای از حرفش اولخندم گرفت ولی وقتی رفتم اروند رود دیدم راست میگه ومنفهمیدم به دعوت کدوم شهید اومدم،میدونین خیلی شهید بودناونجا اماوقتی میخواستیم واردیادمان بشیم دیدم زده والفجر۸این همون مکانی بود که شهید امین اونجاشهیدشده بود.شاید واسه شما مسخره باشه امامن به این نتیجه رسیدم کبه دعوت شهید امین هستش که ا کلام آخر...

فردابعد از سه سال دوباره برمیگردم سرکارم،حقوقشدندون گیرنیست ولی خب من آدم خونه نشستن نیستم وکم کمداشتم افسرده میشدم،آخه من از زمانی که دانشجو بودم شاغلبودم وحتی با"میم" هم روز خواستگاری طی کردم که من اینهمه درس نخوندم که بشینم خونه ودوس دارم شاغل باشم ومیم هم مخالفتی نکرد وگفت کلن مانع پیشرفتت نمیشم چ تویدرس چ توی کار کلام آخر...